vrijdag 27 januari 2012

Stroomgedicht: Duik in de Galaxy

Intimi onder mijn Volgers zijn al ingelicht: ik ga duiken!
Dat ik daarbij wel een paar zuurstofflessen behoef, kan ik ademsnakkend ternauwernood uitbrengen. Ben er lyrisch van!

(Vrij naar Stroomgedicht '12:)
In mij beukt verwachtingsvolle klop. Via Twitter heb ik al ruime inspiratie opgedaan bij André K. Hoewel hij er zijn hand niet voor omdraait zich in gewichtloosheid te bewegen, ben ik nog zwaar lomperdje. Mijn space is dan ook wat beperkter. In mijn beleving echter voorlopig groot genoeg. Onvoorstelbaar oneindig...

Ik leg uit: Mijn lief overvalt me tijdens Biebkidzsessie met stormbezoek.
Bizar. Doet ie anders nooit.
Omstanders grijnzen mij geheimzinnig aan. Wat gebeurt hier? Plots klinkt na evenzo snelle verdwijntruc van omschreven personage schelle ringtone. Uit mijn tas! Ik grom. Wie heeft er met tengels aan mijn instellingen gezeten!? Wil wegdrukken, maar dat wordt me ten strengste afgeraden. Je MOET opnemen, GL! Potverdrie, ik ben aan 't werk. Snel dan maar.
Ik duik zo diep ik kan in de krochten van mijn tas, vind nergens mijn oerbron* (*Nokia anno '99) maar stuit op trillend zwart mapje van verdacht formaat.
Mijn BHV-alarm gaat af: nu dan toch echt ontruimen? Plaatste een gek mij een projectiel?

Verward met de ogen knijpend, tracht ik te bevatten wat ik in mijn linkerhand tors. Iemand legt zorgzaam de hand op mijn schouder en wijst mij op zwartnylon reepje, waar ik gehoorzaam aan trek...

Onwezenlijk moet zo'n eerste tocht door de ruimte zijn. Aarde, maan en zon staren je aan, vanuit een fluweelzwart, glinsterbespikkeld toneel... Ik kan me André's gelaatsuitdrukking wel inbeelden.
Het mijne zal er niet veel naast zitten.
Want mij staart aan, verlegen rillend maar noble black, one shiny Galaxy...
Mijn slokdarm kolkt. Verbluft volg ik het voorbeeld van de hulphand, die soepel over screen veegt en breng glanzend plakkaatje naar oor.
"Hoi schat! Met mij." loepzuivert geluidsweergave mijn lief aan mij door. "Hoe vind je 'm?"
Dan breekt vlammend de zon los vanachter planeet Aarde. Hoewel het me duizelt, heldert horizon door troebele dampkring heen: Ik mag eindelijk gaan duiken!

Totaal oneens met deze bizarre aanslag op spaartegoed, geef ik mij zwakvlezig en volstrekt medeplichtig over aan gepleegde daad: "Wat heb je nou geflikt? Bárrel dat je d'r bent!" is onplechtige primeurtekst die ik splinternieuwe mouthpiece in blaat, waarvoor blozend excuus.

Dank, mijn lieve lief. Ik zal er goed op passen. En doe nog maar even wat van die grote flessen voor op mijn rug. Heb ik wel nodig tijdens duikles.
Hey, André, wait up,man!
Here I come, diving into the Galaxy!
..S II.
;)GL