zondag 28 oktober 2012

CC: Samenwerken aan de inhoud

Samenwerken aan de inhoud, dat is volgens mij ècht iets voor bibliotheek K'waard.
Wie anders dan "wij" hebben de afgelopen jaren volgens deze methode gewerkt:
fusie op fusie, project na project, uitspraak doen en inspraak hebben, samen dingen ontwikkelen, personeel en diens talenten als bouwstenen gebruiken om vérder te komen dan die gewone-bieb-met-haar-stoffige-imago. Naar buiten kijken, maar ook naar binnen..We barsten van de ervaring!

Durf
Dúrven om de mens, de bezoeker aan het woord te laten, met een interactieve catalogus, bij blogs waar op kan worden gereageerd, door mogelijk maken van participatie met partners en jeugd en jongeren, bij de Bibliotheek van de 100 talenten, Biebkidz en Biebteenz. Bedenken dat je een expert erbij nodig hebt en samen de stroom in goede banen leiden...We barsten van de durf!

CC, dus
Content curation, ik zou zeggen dóen!
Er wordt al CC ingezet bij het GRIP, een mooie verzameling van prachtige initiatieven en informatie, fysiek en digitaal.
Onlangs waren een aantal met jeugd en jongeren betrokken collega's bij elkaar om nieuwe activiteiten te bedenken.
Het idee dat ik inleverde draaide om Pinterest. Samen met een groep kids en/of jongeren bepalen welke onderwerpen voor hen belangrijk zijn. Pinterest gebruiken om dit te laten zien, mooie verzamelingen maken, die tonen aan andere jongeren en dan kijken wat zíj er weer van vinden. Samen opgebouwde en gedeelde jeugdinfo.

Het lijkt er op dat Scoop.it en Paper.li ook ongeveer zo werken. Je bouwt een bewegende krant met de nieuwtjes en info die jouw doelgroep bezighoudt.In die zin heeft het ook wel iets van Delicious, maar dan nog beweeglijker.Ik moet ook denken aan Symbaloo en andere verzamel-je-favorietenpagina's.
Storify lijkt me misschien iets voor mij. Voor bloggers. Voor verhalenmakers. Of voor werkstukbouwers rond een thema in beweging.Voor interviewende verslagmakers.

Kracht
De kracht van CC ligt denk ik wel bij het maken van de juiste keuzes. Wèlke onderwerpen doen er toe? Waarschijnlijk de actuele, de plaatselijk levende, de doelgroepprecieze. Niet voor niets lees je in de inleiding van dit ding ergens: kies je niche. Je bent geen Volkskrant of NOS, die bestaat al. Kijk je dan naar je collectie? Of juist naar buiten? En hoe en ook hoelang houd je de curated content in beweging? Zet je op en sluit je af per project? Bied je een kleine, dmv CC opgebouwde deelcatalogus blijvend aan? Wie laat je meebepalen over de inhoud? Hoe meet je of iets aanslaat? Steeds meer vragen borrelen bij me op. Ik zie weinig verheugends bij de paper.li's van de voorbeeldbieb's. Waarom niet die plaatselijke initiatieven juist voor- en bovenaan?
Wat is de meerwaarde van het herkauwen van bestaand (oud) nieuws? Ik zou juist wèl meer inzetten op regioinfo. En zelf iets toevoegen, bijvoorbeeld een kort filmpje met een vraag aan een bezoeker: "Mogen we u iets vragen? Wat heeft u zojuist bij de bieb geleend?"


Content Curatie vraagt volgens mij wel om een kritische en marktgerichte blik. Meerwaarde is denk ik laagdrempelige, toegankelijke inhoud en kiezen voor positiviteit.
Ik wens ons veel succes! ;)
GL

woensdag 24 oktober 2012

Twitter: Doorheen.

Leergierigerd als ik ben heb ik me over-enthousiast in Hootsuite gestort.
Nu vraag ik me in paniek af hoe lang ik m'n adem nog in kan houden...
Ik zit vast, compleet ondergedompeld.
Starend naar het scherm, zie ik langzaam luchtbelletjes naar boven dwarrelen.
Denk even aan zo'n boeienkoning in zijn onderwatertank, zo onopvallend mogelijk om zich heen friemelend - sleuteltje kwijt!

Waarom doe ik dit ook alweer? Oh ja ik was Twitter aan het verdiepen.
Twijfel slaat me om het hart.Is dit iets voor mij? Ben ik hier te moe voor? Te verkouden? Te veel uit het veld geslagen?
Ik heb mijn facebook en mijn twitter in Hootsuite stromen. Maar het werkt niet goed.
Facebook streamt alleen oude meuk. Twitter gooit hele sloten info over me heen.
Ik ben nu dan ook in 1 keer een illusie armer: net gespot dat wij niet de Beste (duurzame) Bieb zijn, via een VOBtweet. Wel verdiend gewonnen, bieb Groningen: congrats!



Ik besluit mezelf van dit geworstel te verlossen. Je kunt wel alles willen, maar of je d'r blij van wordt is iets heel anders. Buurman fietsenmaker even gesmst om slotentang, boeien doorgeknipt. Pff. Net op tijd.
Ik laat Hootsuite even sudderen, voor een energiekere periode met helderder hoofd.
Het gekke is dat ik ook even niet veel verschil ervaar met de mail-attenderingen die ik ontvang op mijn mobieltje.

De twitteropdracht op zich heeft me wel een zetje gegeven. Ik heb een lijstje in mijn twitteraccount gestart, want deed daar nog niets mee. Nu heb ineens oog voor interessante twitteraars, bloggers en linkedinners. De info die ik ermee win kan ik straks vast gebruiken voor het leerwerktraject mediawijsheid. Voel me nog niet erg geroepen om zelf hard te gaan roepen op twitter. Daarvoor moet ik eerst maar eens gaan verzamelen.

Ik denk dat ik voor nu even tevreden ben met het twitterapparaat op zich.
Hootsuite maakt mij compleet overprikkeld en in de war. Oké ik moet er vast eventjes doorheen, de instructievideo nog eens rustig bekijken, orde scheppen in de door mijzelf geschapen chaos.
Nu zít ik er even doorheen. Effe luchie scheppen. Aju,tot tweeps.
gr. GL

donderdag 18 oktober 2012

Savety first!

Vanmorgen met een collega gecarpoold naar 't werk. Moest onderweg stoppen. Daar - een anderhalf metertje voor mijn wielen - lag een angstig wezen machteloos te spartelen, zojuist overreden door een voorganger.
Haar partner stond er aarzelend bij te schutteren.Totaal ontredderd.

Wat dóe je dan..? schoot er door me heen.
Nu is me al jarenlang bij BHV les ingepompt wat je dan moet, dit was toch anders.
Ik kon het wel zo laten ( wie gaat er nou zoveel gedoe aan voor zo'n klein ding!), maar 1: misschien zou ze het wel overleven. 2: die partner stond daar levensgevaarlijk in shock midden op de weg en 3: wie met een vaartje aan zou komen tuffen, zou geschrokken flink op de rem kunnen stampen met wellicht kopstaarttoestanden als gevolg. Dus volgde ik de eerste opdracht: savety first!

Keuzemenu
Zo zou het eigenlijk ook met social media moeten, vind ik. Het zou goed zijn, als je bij het maken van een nieuw account automatisch volledig veilig ingesteld wordt.
Om daarna een stap-voor-stapkeuzemenu te krijgen, met duidelijke uitleg van de gevolgen van het aanpassen van je instellingen.
Zo'n prachtig facebook lijstje als ik op een collegadinger-blog zag, is een goed voorbeeld van zo'n handleiding, maar dan vooraf.
Jammer dat dat toch vaak ontbreekt.

Verband
Na kijken of er geen ander verkeer kwam, ben ik dus uitgestapt. Gewapend met papieren verband om mijn handen gewikkeld( ik heb een rol toiletpapier in de auto, vraag me niet waarom..) op het slachtoffer afgestapt. Dat stopte met spartelen en zuchtend in elkaar zakte - dood. Heb ik dat! Arme ding voorzichtig opgetild en met uithangend geslierte ( wil ik niet weten ) naar de berm gebracht, waar partner bedremmeld van afstand op toekeek. "Sorry.." prevelde ik hem toe, net zo aangedaan als hij. Meer kon ik niet doen voor ze. Geen dierenambulance die aandacht aan haar besteedt. Geen nazorg voor hem.

Thuis heb ik eens een valserik van een Malware binnengehaald, geen idee waar het zich in verstopt had. Het blokkeerde al mijn functies, besmette mijn pc van binnenuit. Tot die crashte - dood. Stel je de paniek voor met het in te leveren van definitieve versie van eerder vernoemde timerimeopdracht voor school. De deadline was 2 dagen later! Ik was compleet in shock.
Dat gebeurt me nooit meer. Op onze laptop staat nu een kanjer van een bedrijfsbeveiliging, die belooft peanuts als malware af te maken voor het maar naar ons durft te lonken. En over 2 weken start, na 3 jaar kaarsjes opsteken, eindelijk mijn leerwerktraject Mediawijsheid. So I'ma gonna spread the word!

Veilig
Altijd eerst nadenken is natuurlijk ook een slimme vorm van veilig handelen.
Maar dan moet je wel de kans krijgen je bewust te zijn van de gevaren. Zoals bij het oversteken, bijvoorbeeld. Een zebrapad. Of snelheidsbeperking. Of tikje op de claxon.
Mijn lieve laptop bleek een lifeliner: zij haalde het en leeft er op los!
Het wezentje op straat vanmorgen niet. En daar ben ik toch wel van onder de indruk.
Het was een (snif) vrouwtjeseend.
GL

dinsdag 16 oktober 2012

Privacy: boven water

Ben even wezen snorkelen op Google, met mijn naam tussen haakjes.
Oeffff: 5 pagina's mij. Da's best ff slikken.
Als ik beter kijk, stelt het niet echt veel voor.


Mijn google-account deel ik NOT met others.
Ik zie mezelf facebooken, twitteren, linkedinnen onder vrienden, maar de meeste hits zijn die van mijn timerime account.
Waarop ik me nog 's lekker op mijn rug op het kabbelende verleden laat drijven...
Dat was toch erg leuk om te doen, zo'n kunstgeschiedenis opdracht uitzetten op een digitale tijdlijn. Fimpje plakken, fotootje en info en schuiven maar met dat balkje.
Omdat er kennelijk door ander timerimers veel op wordt gekeken, heb ik zo'n slordige 2187 views en waarderingen gescoord, zonder me er om te bekommeren. Vandaar dat mijn tijdlijntje niet is opgeschoond en nog altijd functioneert.

Plaatje
Toen dacht ik: wacht ff, hoe zit dat met mijn zorgvuldig opgebouwde beeldimago? Dus dezelfde naamtruc uitgehaald in Google Afbeeldingen. Daar kwam iets anders boven water dan waar ik voor vreesde. Geen enkele andere foto dan die ik op mijn facebookprofiel heb gezet, van mezelf. Wel vele plaatjes uit mijn tijdlijnaccount. Wie niet beter weet, denkt dat ik een halve gare ben die zich vastbijt in stoffige mummies, grottekeningen en tongewelven. Bóekdrúkkúnst, ljègh wat een neurd.

Kwetsbaar
Is dat erg? Neuh.
Mysterieus misschien, nou laat ze maar lekker raden.
Met mijn vrienden deel ik wat ik kwijt wil. Soms zakelijk, soms puur uit emotie.
Wat ik niet deel zijn onthullende zwembadfoto's. Als ik op zoek naar een aardig plaatje "drijven" google, verslik ik me bijna van het blotelijvengeweld van wildvreemden. Niet aan míjn lijf, die privacypolonaise!
Ik drijf lekker nog een rondje om, met mijn snorkelmasker: ongehoord oerlelijk onherkenbaar, als een vissie in 't water.



GL

Tanja's terugblik (timerime)

zaterdag 6 oktober 2012

Updaten of onderduiken

Sjoehh, da's best effe geleden, maar hardstikke leuk om weer te bloggen.
Ik kreeg alweer koude voeten. Opwarmen die boel. We zijn weer thuis.
En moeten aan de bak: VerdiepDingesen.

Eerst eens even om me heen kijken. Hm, ben wel aan een nieuw behangetje toe eigenlijk.
Misschien wel interessant om zelf eens zo'n templeetje te ontwârpun. Kuch.
Ga ik 's DIEP over nadenken. Men hoort nog van mij...

Over diep gesproken, dit is wel even omschakelen geblazen. Ik begaf me voorheen altijd op enorme hoogte, maar dat moet nu echt anders. Geen ommetjes meer in moondust. Ik moet toch al op zoek naar een nieuw rolmodel, want het mijne is onlangs definitief gaan hemelen. Nu moet het daar erg gezellig zijn zo langzamerhand, ik heb er fijne familieleden en lieve vrienden zitten. Eigenlijk niet zo heel verkeerd om daar vandaan dan maar zo'n nieuw rolmodelletje uit te pikken...
Ah, ik weet al wat. Natuurlijk, da'k daar niet eerder aan dacht!
Kom maar op met dat wetsuit en die camera. Commentaar heb ik ook altijd paraat, dus dit kostuumetje past mij als gegoten.
Ik ga de zeven wereldzeeën ontdekken. Met hèm.
Want als er ééntje kon verdiepen, was hij het wel!
Snel op zoek naar zwemvliezen en dan: plons!

Groetjes, GL


oud
nieuw