Don't give up the fight

 Toen ik de nieuwe cd van Racoon , na reservering en aankomst in de bieb thuis afspeelde, viel ik stil bij nummer 10. Nog maar eens op repeat gedrukt, en nog eens. Om stil te worden, heel stil.

Melodie en tekst snijden fijntjes door de ziel. Ik ben geraakt, en dat was vast de bedoeling van Racoon.

Bij een check op Google en Youtube kwam ik er achter. Nummer 10 draagt een boodschap.

Een boodschap over kanker. En voor iedereen die familie heeft, of had.

Voor iedereen die geraakt wordt door melodie en tekst. Geen wonder, dacht ik, dat ik er zo stil van werd.

Een kleine week later wordt ook mijn familie onverwachts geraakt. Keihard. En plotseling is nummer 10 heel erg toepasselijk geworden. Het wordt ons lijflied.  Om degenen te steunen die het betreft. En onszelf.

Met pijn maar ook trots, omdat hij de strijd aangaat.
Stil zijn we. Maar opgeven? Nooit.

KWF
Alpe D'HuZes: opgevenisgeenoptie.nl  
Stichting Jayden

voor Marcel
xxx GL

Copyright

Zou Darwin het allang hebben geweten? De natuur is en blijft een vreemd ding... Het neemt het over van je verstand. Trekt zich weinig aan van grenzen en wetjes. Kijk maar eens om je heen. Het is Lente. Beetje frisjes nog, maar onmmiskenbaar. De ferme vorstuitschieter heeft mijn zwarte bamboe er niet onder gekregen: vlijmscherpe uitschieters knallen de grond uit, rond verder dorre bos takken in voortuin. Blaadjes van nogal laat gesnoeide linde's vouwen zich onverstoorbaar uit.

Daar buiten in de natuur geldt een ander recht. Het recht van de sterkste. Binnen gaat mijn kachel nog een tikkie hoger. Ik hou mijn biologische database voor de gek en zoek verwarming bij troostende lentevideobeelden. Heb namelijk waarschijnlijk wederom eigenwijs merelnest in klimopheg, in verontrustend katrijke omgeving. Pa Merel begint elke nieuwe dag optimistisch met hele riedelsessie en sluit er weer mee af. Trek zich daarbij niets aan van copyright. Wij wel. Getuige hele hypes rond Wikileaks, Piratebay en de slag om het geboorterecht tussen zure Apples en groenjaloerse Androids, de stroperige stroefheid van zich voortslepende rechtendiscussie rond e-books, muziektunes, besluiteloosheid tegen wel/niet aantrekken van maatkostuum ACTA, loensende Google looks richting ogenschijnlijk vriendelijk glimlachende Facebook... Wat een ingewikkelde verwikkelingen.

Boeien
In de natuur loopt dat allemaal veel soepeler.               
Niemand die informatieinspecteurs er op uitstuurt om het "elkaar naapen" of weggeven van inside info aan banden te leggen. 

Imiteren is zelfs hot, zeker in de lente!
Wel eens een kwartier staan gluren naar een setje futen die elkaar onvermoeibaar aan het 'spiegelen' waren. Fenomenaal schouwspel.

In deze video vond ik een aandoenlijk voorbeeld in de merel, die bij het spel rond het uitzetten van zijn territorium eventjes fijntjes laat weten wie hij al kopierende allemaal de baas is.
Batterijen aan medemerels, koolmezen, gaaien en ...en passant kiest hij, zijn
oren de kostgevend, heel koeltjes even een nieuwe ringtone uit.
Gewoon gejat. Van één of andere vogel.

Boeiend. Die natuur.

Moeten wij misschien óók eens wat mee doen...

Lentegroetjes,    

© GL ;)

Definitie van kopiëren .



Winning mood

Collega's zullen het zien: ik straal het af. Ik glim en glans. En dat komt niet door mijn nieuwe shampoo - het gaat hierom: Drie Honderd Euro. Dit bedrag fladdert al enige tijd onbeschikt over het intranet van Kennemerwaard. Het hangt daar maar een beetje rond, als een pukkelige puber zonder doel... Met de opdracht wie er een goede besteding voor weet. Hallo zeg, wat een vraag! En ik? Ik straal dus, want ik heb nog wel een ideetje of zesentachtig. Plus en nu komt ie dan: ik ben in de Winning Mood! Wie mijn vorige post heeft gelezen, weet hoezeer ik fan ben van mooie soulmuziek. Ik luisterde de hele Zwarte Lijst af tot bijna diep in de nacht... Heb genoten, moet ik je zeggen en niet alleen vanwege het auditieve aandeel. Ik stuurde een hartverwarmende mail aan de diep geroerde DJ's van Radio6. En wón! Prijs:3CD-Box met Zwarte Lijst muziek. Dat is natuurlijk een leuk aandenken en fijn dat ik die good old 'blackies' zelf kan afspelen, maar dat winnen, hè... dat vond ik nog het allerleukst! Dus nam ik een besluit, toen ik intranet las en daar drie honderd euro "op straat" zag liggen.

Idee.
Ik dacht eerst: ik maak óók zo'n toffe lijst, met ideenummer 1 t/m zesentachtig.Dan kunnen we er allemaal op stemmen. Maar wellicht snijd ik mezelf daarmee in de vingers wegens overkill aan besluiteloosheid over mijn Bijzonder Goede Ideeën. Bovendien ontstaat een werkelijk goed idee vaak door een samenloop van omstandigheden en in dienst van een "groter geheel"...
In de jungle van mijn grijzecelletjesopslagruimte raakte het één en ander in een onontrafelbare, maar des te inspirerende knoop. Er onstond een combinatie van eigen en algemeen belang en dat gewoon midden op straat, net als die financiële hangjongere driehonderd eurootjes.
Dus nu houd ik het heel bescheiden bij dat ene BGI en wacht verder rustig op jullie reacties. Volgers zat, tenslotte. En wie het zelluf beter weet...Nou, kóm maar op: vink het vakje van je keuze in, onderaan deze post, of woordelijk met je reactie. Ik ben er klaar voor!

B.G.Idee: De biebbank

* functie: boegbeeld en zitsculptuur.( functie=ontmoeting & debat, aanduiding biebgebouw)
* heeft een inspirerende inscriptie( = leesbevordering, reflectie, binding inwoners werkgebied & passanten.)
* bevat ruimte voor toe te voegen tekst, middels inkrassen, graffity etc. en gleufjes om briefjes, geheime boodschappen in te stoppen.( =interactief)
* Prima in te zetten bij PR momenten.
* plaatsing: in de zichtlijn van de nieuwe toegangsweg bibl. HHWaard, als eindstop c.q. blikvanger c.q. buiten(lunch)plek voor personeelsleden.
* ontworpen met 300,= aan budget, door jong/oud talent,winnaar beloond met daadwerkelijke plaatsing, feestelijk onthuld en in gebruikname door bijv. Erna Winters.


Reageer snel, anders gaat er een andere collega vandoor met de poet...
;) GL

Joekel

Er is veel gezegd over collecties en lijsten. Er zijn zelfs lijsten, waarbij je moet waken dat je er niet zelf op komt te staan, wanneer je 't zo af en toe te bont maakt.
Geen enkele collectie is mij qua kleurklank zo blijven hangen, dan hetgeen nu van mijn laptop schettert. Bij het schilderen, het strijken, zelfs tijdens het eten is het vechten om de volumekop...Jaa, déze! Oooohh, die moet hárder..! Meubels aan de kant, tv uit, mobiel onder een kussen. Ik moet swingen, stuiteren, schuivelen, meeblèren. Sorry. Maar echt, het moet...van Aretha en James, van Joseline en van Nina en Lou, van Bob en Sly, van Kool en z'n gassies, van Billy, Ella en Ray. Van Otis, dit jaar wederom onmiskenbaar lijstaanvoerder. Ik schuif bij 'm aan op z'n steigertje. What a way of wasting time!

Rauw als roet, zacht en strelend als funky fluweel, chique en groovy en zeker weten grijs gedraaid. Ik geef mijn hand, aan die Floater en laat hem me meenemen naar Loveland, met mijn ogen dicht en mijn oren wagenwijd.. Blues, jazz en soul in een variëteit aan ritmes: op LP, op tape, Single, 8sporen, cassette èn live natuurlijk. Hele huishouden hobbelt hier mee.
Hoe kún je ook stil zitten.

Goed
Hoeft niet, gelukkig. Van Chaka mag je los. Marvin knipoogt: be my guest!
Ik huppel als een wiebelende bakvis door mijn huis. Niet slecht, zeg ik zelf, wist niet dat ik deze moves in me had.
Jij kunt meedoen. Moet je 'm wel eerst even opzetten, die collectie.
Must voor de vermoeiden, brok opvoeding voor onwetenden onder ons. Black as night, 5 heerlijke dagen en nachten lang. Gegarandeerd goed voor je hart, en bloedsomloop. Al is het maar vanwege de beweging die je krijgt. En voor je oren natuurlijk. Maar bovenal het allerbeste voor je Soul...
Is mij een hele beweeglijke eer aan je voor te stellen, voor jong en oud, 1819 items groot, interactief samengesteld. Geniet er van, deze joekel van een muziekcollectie, mèt of zonder het licht aan: De Zwarte Lijst. Op Radio6 of via Spotify, of je eigenste Appje... Black is beautiful!

ps: Ben benieuwd naar "jouw joekel": welke vind jij het beste, mooiste, lekerste nummer? Laat me weten! Hier is de lijst.

Gr. GL

Koekjes delen

Lieve volgers,
Er moet me na deze ochtend iets van het hart.

Wat een lading aan informatie over projecten binnen onze organisatie kregen we over ons uit gestrooid, vanmorgen! Het voelde gelukkig wel als een behaaglijk warme stortdouche en net als Hanneke ben ik alleen maar nog veel trotser geworden op "ons", dan ik al was!
"Wat doen we toch veel!" krabbelde ik als positieve bijdrage op het enige onbemande tafeltje waar tot mijn verrassing 'frustratie-tafel' op stond geschreven. Oké, een koekje bij de koffie was welkom geweest, zoals iemand daar al had geschreven, maar er was daar genoeg food for thought. De tafelgesprekjes waren eigenlijk véél te kort, van echte kans op brainstormen was bijna geen sprake. Toch zijn er weer heel wat spijkertjes die alvast het verse hout in zijn gekopt...

Wat me het meest trof aan deze bijeenkomst kan ik maar moeilijk in woorden uitdrukken... Er loopt een rode draad door Kennemerwaard. Al die goede ideeën en al die bereidheid tot energie insteken, ik vind het hartverwarmend!
Voor iedereen die ik hoorde verzuchten en zág denken: "..Hoe gaan we dit nou weer aanpakken, al die nieuwe ideeën, is daar wel tijd en geld voor en wie gaat me er mee helpen?" heb ik hieronder de doodle van Google van deze speciale dag geplaatst. Misschien kunnen we in deze boodschap wel ons antwoord vinden...Heel vaak is een oplossing namelijk zo ontzettend simpel en eigenlijk vlakbij...Ik zag het al hoor, toen ik stilletjes van trots om mee heen keek vanochtend! Jullie ook...? Fijne Valentijn, iedereen!;)
Gr. GL

Under the skin

Niets veranderlijker dan de mens! Aldoor moet maar het anders...
Momenteel staat mijn interieur in de steigers. Klauter ik op het werk tussen boekenkar en kraaiende kleuters langs siso, pim en picto - thuis beweeg ik me struikelsgewijs met potten, pannen en pindakaas. Overal losgeschoten plinten, beitels en rollen schuurpapier. Brutale snuit van bouwstofzuiger kijkt me al de hele ochtend aan. Zwerver!
Pfff, gedoe.
Waarom wilden we dit ook alweer? Oh ja, de vloer. Moet geschuurd en ander tintje. Beetje grijzig,wel lekker praktisch, want dat word ie toch al op de gebruikelijke slijtplekken. Maar dat gaat nou eenmaal niet zomaar. Dan moet er ook gewit rondom. Geen potje, anders. En die lange wand dan maar meteen helemaal meenemen: mooi warm donkerig. Lopen al een jaar of drie over de kleur te twijfelen. Och.'t Is maar verf, sus ik tegen de spiegel. Op een hele lange wand. Waar je straks niet meer om heen kan, zeg maar.
Maar goed, een mens wil wel eens wat. Dus die vouwgordijnen er ook maar af. Geen gezicht meer. Willen luksafluks. Breed 7 cm en cheap graag i.v.m. de begroo,=tínggg.
Wasmachine draait, trouwe vriendin! Gelukkig nog op oude plek, al weet ze dat ze zal worden verbannen. Na praktische overwegingen is bedacht dat optie zolder voorkeur geniet boven knusse bijkeuken, ten behoeve van voorraadkast naast vriezer. Plannen kan bikkelhard zijn.
Die ijskouwe is trouwens al gepimpd met behangetje van magnetische hartjes. Wie langs loopt smelt.

Mee
Expansie- en veranderdrift van de mens neemt enorme vlucht in mijn omgeving. Ik ga vrolijk mee. Laat conservatisme langzaam van me af glijden. Nieuw is veel leuker. Verslavend ook! Voor je het weet kruipt zoiets onder je onder de huid. Standvastige ikke ben na één week al geswitched tussen 3 screensavers en ga buiten mijn oorwarmers van androidify-plezier. Lol, zeg, lekker spelen met je mobiele identiteitje! Mijn ganse familie heeft een eigen personalitypoppetje gekregen. Nu maar wachten tot ze bellen, wat zal ik vrolijk opnemen! Zijzelf weten van niks natuurlijk.

Net als die appjes: doe nu experimentje met Google sky maps. Gooi hoofd in nek en staar dwars door plafond naar Kaspar en Pollux. Augmented reality in the flesh. Effe zwaaien! ,dacht ik nog net op tijd van toch maar niet. Ja, daahaag buurman. En néé, ik sta m'n ramen niet te lappen met dit weer.(-20 buiten:buur is barstensblond..) Maar ik ben er inmiddels alweer uit. Wil een andere sky view: Star Chart schijnt weer mooier te zijn qua sterrebeelden.
Eerst even klok checken: oeps dikke 2 uur 's middags!

Monster
Waar was ik gebleven? Wat moest ik ook alweer? Ah ja, nagels lakken met bloodred souvenirflesje, gekregen van lieve collega terug van tripje zum Osten. Tjoh, kleurtje hoor! Toffe match bij stoute schoenen. Waar heb ik die ook alweer gelaten...
Raak realiteitszin wel beetje uit oog met al die nieuwigheden.
Ach néééé! Mijn planten! Wat zien ze er uit. Alsof ik ze eigenhandig op droog brood naar Afrikaanse Sahara heb gestuurd...Volledig verrimpeld. Och, kindjes, wat gaat me dat aan het hart. Snel blussen wat er te redden valt. Levensreddende voetbaden verzorgen, waar zijn mijn emmers?
Ben ik nou zó met mezelf bezig, dat ik jullie helemaal vergeet? Bah! Modern Monster! Ben duidelijk aan het doorslaan! Moet me snel eens even goed na laten kijken ,met één klik op deze checkup is dat gelukkig zo gepiept! ( 2 min.) Gr. GL

Stroomgedicht: Duik in de Galaxy

Intimi onder mijn Volgers zijn al ingelicht: ik ga duiken!

Dat ik daarbij wel een paar zuurstofflessen behoef, kan ik ademsnakkend ternauwernood uitbrengen. Ben er lyrisch van!

(Vrij naar Stroomgedicht '12:)
In mij beukt verwachtingsvolle klop. Via Twitter heb ik al ruime inspiratie opgedaan bij André K. Hoewel hij er zijn hand niet voor omdraait zich in gewichtloosheid te bewegen, ben ik nog zwaar lomperdje. Mijn space is dan ook wat beperkter. In mijn beleving echter voorlopig groot genoeg. Onvoorstelbaar oneindig...

Ik leg uit: Mijn lief overvalt me tijdens Biebkidzsessie met stormbezoek.
Bizar. Doet ie anders nooit.
Omstanders grijnzen mij geheimzinnig aan. Wat gebeurt hier? Plots klinkt na evenzo snelle verdwijntruc van omschreven personage schelle ringtone. Uit mijn tas! Ik grom. Wie heeft er met tengels aan mijn instellingen gezeten!? Wil wegdrukken, maar dat wordt me ten strengste afgeraden. Je MOET opnemen, GL! Potverdrie, ik ben aan 't werk. Snel dan maar.
Ik duik zo diep ik kan in de krochten van mijn tas, vind nergens mijn oerbron* (*Nokia anno '99) maar stuit op trillend zwart mapje van verdacht formaat.
Mijn BHV-alarm gaat af: nu dan toch echt ontruimen? Plaatste een gek mij een projectiel?

Verward met de ogen knijpend, tracht ik te bevatten wat ik in mijn linkerhand tors. Iemand legt zorgzaam de hand op mijn schouder en wijst mij op zwartnylon reepje, waar ik gehoorzaam aan trek...

Onwezenlijk moet zo'n eerste tocht door de ruimte zijn. Aarde, maan en zon staren je aan, vanuit een fluweelzwart, glinsterbespikkeld toneel... Ik kan me André's gelaatsuitdrukking wel inbeelden.
Het mijne zal er niet veel naast zitten.
Want mij staart aan, verlegen rillend maar noble black, one shiny Galaxy...
Mijn slokdarm kolkt. Verbluft volg ik het voorbeeld van de hulphand, die soepel over screen veegt en breng glanzend plakkaatje naar oor.
"Hoi schat! Met mij." loepzuivert geluidsweergave mijn lief aan mij door. "Hoe vind je 'm?"
Dan breekt vlammend de zon los vanachter planeet Aarde. Hoewel het me duizelt, heldert horizon door troebele dampkring heen: Ik mag eindelijk gaan duiken!

Totaal oneens met deze bizarre aanslag op spaartegoed, geef ik mij zwakvlezig en volstrekt medeplichtig over aan gepleegde daad: "Wat heb je nou geflikt? Bárrel dat je d'r bent!" is onplechtige primeurtekst die ik splinternieuwe mouthpiece in blaat, waarvoor blozend excuus.

Dank, mijn lieve lief. Ik zal er goed op passen. En doe nog maar even wat van die grote flessen voor op mijn rug. Heb ik wel nodig tijdens duikles.
Hey, André, wait up,man!
Here I come, diving into the Galaxy! ..S II.
;)GL