Search me in the Crowd

Net als bij content curation is het principe van crowdsourcing het samenbrengen van bronnen, om het vormen van een nieuwe bron. Een pareltje van een voorbeeld vind ik BoekTweePuntNul.( boek + site )Zoals Louis Hilgers in zijn voorwoord zegt: een crossmediale publicatie op basis van Co-creatie en Crowd Sourcing. Samen bedacht, verzameld en onder een open en moderne auteursrechten regeling.( Creative Commons BY SA.)
Hoe hebben ze dat aangepakt? Door een oproep te doen op een site ( ICTnieuws.nl) en via de twitterkanalen. Met 50 potentiele onderwerpen als input.
Na 4 dagen was de aanmeldingslijst langer dan 100 namen, met net zoveel nieuwe onderwerpen.
Zo is er een fijn naslagwerkje ontstaan, aangaande 2.0, Social Media en webtools.
Niet zo gek dat al 1 jaar daarna deel 2 is ontsproten. Hoe bedoel je musthaves..?

Erfgoed
Ik móet ook even langs de erfgoedsector. Ben natuurlijk APETROTS te ontdekken dat mijn eigenste lieve moedertje al in de vorige eeuw crowdsourcete. Zij vrijwilligte bij de genealogische vereniging in Naarden. Bestudeerde uren lang de al genoemde oude handschriften om familieverbanden bloot te leggen.
Klein maar akelig bruggetje sla je dan naar de zaak Marianne Vaatstra. Door het beschikbaar stellen van DNA materiaal heeft de gemeenschap een waarschijnlijke dader prijsgegeven. Griezelige, maar niet meer weg te denken vorm van crowsourcing, in het teken van gerechtigheid.

Dichterbij
Misschien moeten wij als KW medewerkers eerst wat bewuster omgaan met onze bestaande 'crowds', voordat we het ver weg gaan zoeken? Ook al gezien bij medeverdiepers is de Bibliotheek van 100 Talenten een prachtmiddel. Het winnende idee vanuit de jeugd- en jongeren bijeenkomst in september, is dat geworden door een probleem ( verouderde literatuurlijsten voor het onderwijs ) om te buigen naar een mogelijkheid. Niet zomaar, maar juist met input vanuit de doelgroep: -"Vraag ze dan naar wat zíj goede titels vinden." riep ik tijdens dat samenzijn. En verloor daarna prompt met mijn eigen ideetje, dat in vergetelheid wegzakte.. Met het bijgedragen kiezelsteentje heb ik eigenlijk toen gecrowdsourced, en dus zo toch een beetje meegewonnen. :) Daarnaast ga ik straks samen met de Biebkidz proberen om een wereldvraagstukje op te lossen. Nee, te klagen heb ik niet.
Nog zo'n voorbeeld is ons klantenpanel, dat al zeer bruikbaar is gebleken. Volgens mij zijn we heel goed op weg.

Met de pet.
Crowdfunding lijkt dan het met de pet rondgaan, op een ludieke manier. Zó, dat de schenker er ook wat plezier aan beleeft. Eddy Terstal heeft dat goed gedaan. Hij heeft zijn te maken film volledig gefinancierd met (via twitter te bestellen) microfilmpjes voor funders. In die zin zou je iemand die baat heeft bij een verbinding met de bibliotheek ook als potentieel funder kunnen zien.
Gezien het advies om bij het stellen van je doel/target binnen een tijdsframe te werken, lijkt me crowdfunding echt iets voor projecten. Voor de bibliotheek misschien wel een kans om zich vrijer op te stellen tov. bestaande subsidie- en bezuinigingsregelingen. Of juist de kans het belang van haar bestaan aan te tonen. Hoe dan ook zul je je doel wel goed met je funders moeten afstemmen, je best ervoor doen die funders echt iets te bieden. Crowdfunding past wat mij betreft het beste bij crowdsourcing. Of is dat nou een inkoppertje?
Ik moet tenslotte ook ineens denken aan onze blogs vol ideeën en meningen, door deze Verdiepdingen verzameld. Tja, Rob en Edo, nu vallen jullie door de mand. Dat gaat je dan wel een héél origineel t-shirt kosten deze keer.... Al was 't maar voor de fun;D
Gr. GL

De Looks en de Inhoud: FB versus G+

Om eerst eens te bedenken of ik het nou wel zo'n goed idee vind ( i.h.k.v. Lifehacking) om weer iets nieuws aan te gaan, met Google+, ben ik een klein onderzoekje gestart.

Slow Starter
Jéémig, wat een sloot aan info over G+ is er te vinden op het web... Naast surfen ook maar eens wat rondgevraagd: wat vind jij er van..?
Bij collega's komt er niet zo veel duidelijkheid uit over het gebruik van het aangemaakte G+profiel en ook statistisch getinte berichten geven aan dat G+ òfwel niet van de grond komt, ofwel wèl, maar dan als "slow starter".
Dieseltjes blijven wel lang rijden, dacht ik, dus toch maar verder gekeken.
Waar het mij om gaat is vooral de privacy instellingsmogelijkheden en hoe mijn gegoogleplus er uit zou zien, alias overkomen bij anderen.
Tijdens een speurtocht langs demovideo's strandde ik bij deze. Ik heb hier 'm ff bewaard voor coach Sanneke: beloofd is beloofd. Hou je vast voor een sterk staaltje beeldvorminggngng!



En tóen...was ik even aan een pauze toe. Van een dag of drie.
Ondertussen werd ik belaagd door 2 juffen met zwepen. Eén er van ken je, die nodigde me gewoon brutaal uit in haar kringetje ( hoor ik de echo van een Gargamelachtig lachje? )en die ander is mijn Leerwerkdingesjuf. Dat we gezellig met z'n allen gaan Hangouten in les 2. Lekker dan, alsof je me gewoon tegen de muur zet met je mitrailleurtje.
Ik schudde de opdringerige videomeiden uit m'n nekharen en dook verder het net op.
Om op een leuke link te stuiten, op de blog van Writeaholic. Zij wijst me op haar goede vriend Arvid, die een ( heel ) e-book wijdt aan: De + achter Google, waar ik de online versie van heb aangeklikt. Na één zondagochtendje bladeren ben ik helemaal bij. "Het doel van G+ is het maken en delen van content." Die ga ik onthouden, dat klinkt lekker overzichtelijk en zo blijf ik zelf ook een btje bij mijn positieven (++ haha!)

Lady of the Rings
Account had ik al, dus via juf 1's uitnodiging van start, profielfoto geupload, verplichtte (!?) verjaardag vermeld, funktie ingevuld en flink met de instellingen gerammeld. En dan: waar schaal ik mijn juf in? Onder vrienden? hmm.. Kennissen? Nâhh.. Júffen? Dìe kun je maar beter niet met elkaar in één kringetje zetten volgens mij. Heb er maar zakelijk een collegakringetje van gemaakt. Vrienden maken doe je tenslotte niet door ze vlijmscherpe messen op de keel te zetten.
Net als bij FB laat ik mij persoonlijk niet in de tang nemen door de tag-button van G+. Beheersing is alles.. Om kringetjes op te bouwen zal ik eerst eens wat medeplussers moeten opscharrelen. Zeker als we aan die Hangout toekomen, morgen. Bovendien moet de boel ook nog op mijn android geparkeerd, mijn laptop is nl. stekeblind.( geen webcam ) Benieuwd hoe dat allemaal af gaat lopen. Ik vertrouw maar op hulp van juf2.
Ik ben in ieder geval van de partij, dus zet maar een plusje achter mijn naam.
gr. GL+ ;)

Google+? Extraatje

Terwijl ik me beraad, of ik me aan Google+ wil wagen heb ik een pauzefilmpje. Relax and enjoy.
GL

CC: Samenwerken aan de inhoud

Samenwerken aan de inhoud, dat is volgens mij ècht iets voor bibliotheek K'waard.
Wie anders dan "wij" hebben de afgelopen jaren volgens deze methode gewerkt:
fusie op fusie, project na project, uitspraak doen en inspraak hebben, samen dingen ontwikkelen, personeel en diens talenten als bouwstenen gebruiken om vérder te komen dan die gewone-bieb-met-haar-stoffige-imago. Naar buiten kijken, maar ook naar binnen..We barsten van de ervaring!

Durf
Dúrven om de mens, de bezoeker aan het woord te laten, met een interactieve catalogus, bij blogs waar op kan worden gereageerd, door mogelijk maken van participatie met partners en jeugd en jongeren, bij de Bibliotheek van de 100 talenten, Biebkidz en Biebteenz. Bedenken dat je een expert erbij nodig hebt en samen de stroom in goede banen leiden...We barsten van de durf!

CC, dus
Content curation, ik zou zeggen dóen!
Er wordt al CC ingezet bij het GRIP, een mooie verzameling van prachtige initiatieven en informatie, fysiek en digitaal.
Onlangs waren een aantal met jeugd en jongeren betrokken collega's bij elkaar om nieuwe activiteiten te bedenken.
Het idee dat ik inleverde draaide om Pinterest. Samen met een groep kids en/of jongeren bepalen welke onderwerpen voor hen belangrijk zijn. Pinterest gebruiken om dit te laten zien, mooie verzamelingen maken, die tonen aan andere jongeren en dan kijken wat zíj er weer van vinden. Samen opgebouwde en gedeelde jeugdinfo.

Het lijkt er op dat Scoop.it en Paper.li ook ongeveer zo werken. Je bouwt een bewegende krant met de nieuwtjes en info die jouw doelgroep bezighoudt.In die zin heeft het ook wel iets van Delicious, maar dan nog beweeglijker.Ik moet ook denken aan Symbaloo en andere verzamel-je-favorietenpagina's.
Storify lijkt me misschien iets voor mij. Voor bloggers. Voor verhalenmakers. Of voor werkstukbouwers rond een thema in beweging.Voor interviewende verslagmakers.

Kracht
De kracht van CC ligt denk ik wel bij het maken van de juiste keuzes. Wèlke onderwerpen doen er toe? Waarschijnlijk de actuele, de plaatselijk levende, de doelgroepprecieze. Niet voor niets lees je in de inleiding van dit ding ergens: kies je niche. Je bent geen Volkskrant of NOS, die bestaat al. Kijk je dan naar je collectie? Of juist naar buiten? En hoe en ook hoelang houd je de curated content in beweging? Zet je op en sluit je af per project? Bied je een kleine, dmv CC opgebouwde deelcatalogus blijvend aan? Wie laat je meebepalen over de inhoud? Hoe meet je of iets aanslaat? Steeds meer vragen borrelen bij me op. Ik zie weinig verheugends bij de paper.li's van de voorbeeldbieb's. Waarom niet die plaatselijke initiatieven juist voor- en bovenaan?
Wat is de meerwaarde van het herkauwen van bestaand (oud) nieuws? Ik zou juist wèl meer inzetten op regioinfo. En zelf iets toevoegen, bijvoorbeeld een kort filmpje met een vraag aan een bezoeker: "Mogen we u iets vragen? Wat heeft u zojuist bij de bieb geleend?"


Content Curatie vraagt volgens mij wel om een kritische en marktgerichte blik. Meerwaarde is denk ik laagdrempelige, toegankelijke inhoud en kiezen voor positiviteit.
Ik wens ons veel succes! ;)
GL

Twitter: Doorheen.

Leergierigerd als ik ben heb ik me over-enthousiast in Hootsuite gestort.
Nu vraag ik me in paniek af hoe lang ik m'n adem nog in kan houden...
Ik zit vast, compleet ondergedompeld.
Starend naar het scherm, zie ik langzaam luchtbelletjes naar boven dwarrelen.
Denk even aan zo'n boeienkoning in zijn onderwatertank, zo onopvallend mogelijk om zich heen friemelend - sleuteltje kwijt!

Waarom doe ik dit ook alweer? Oh ja ik was Twitter aan het verdiepen.
Twijfel slaat me om het hart.Is dit iets voor mij? Ben ik hier te moe voor? Te verkouden? Te veel uit het veld geslagen?
Ik heb mijn facebook en mijn twitter in Hootsuite stromen. Maar het werkt niet goed.
Facebook streamt alleen oude meuk. Twitter gooit hele sloten info over me heen.
Ik ben nu dan ook in 1 keer een illusie armer: net gespot dat wij niet de Beste (duurzame) Bieb zijn, via een VOBtweet. Wel verdiend gewonnen, bieb Groningen: congrats!

Ik besluit mezelf van dit geworstel te verlossen. Je kunt wel alles willen, maar of je d'r blij van wordt is iets heel anders. Buurman fietsenmaker even gesmst om slotentang, boeien doorgeknipt. Pff. Net op tijd.
Ik laat Hootsuite even sudderen, voor een energiekere periode met helderder hoofd.
Het gekke is dat ik ook even niet veel verschil ervaar met de mail-attenderingen die ik ontvang op mijn mobieltje.

De twitteropdracht op zich heeft me wel een zetje gegeven. Ik heb een lijstje in mijn twitteraccount gestart, want deed daar nog niets mee. Nu heb ineens oog voor interessante twitteraars, bloggers en linkedinners. De info die ik ermee win kan ik straks vast gebruiken voor het leerwerktraject mediawijsheid. Voel me nog niet erg geroepen om zelf hard te gaan roepen op twitter. Daarvoor moet ik eerst maar eens gaan verzamelen.

Ik denk dat ik voor nu even tevreden ben met het twitterapparaat op zich.
Hootsuite maakt mij compleet overprikkeld en in de war. Oké ik moet er vast eventjes doorheen, de instructievideo nog eens rustig bekijken, orde scheppen in de door mijzelf geschapen chaos.
Nu zít ik er even doorheen. Effe luchie scheppen. Aju,tot tweeps.
gr. GL

Savety first!

Vanmorgen met een collega gecarpoold naar 't werk. Moest onderweg stoppen. Daar - een anderhalf metertje voor mijn wielen - lag een angstig wezen machteloos te spartelen, zojuist overreden door een voorganger.
Haar partner stond er aarzelend bij te schutteren.Totaal ontredderd.

Wat dóe je dan..? schoot er door me heen.
Nu is me al jarenlang bij BHV les ingepompt wat je dan moet, dit was toch anders.
Ik kon het wel zo laten ( wie gaat er nou zoveel gedoe aan voor zo'n klein ding!), maar 1: misschien zou ze het wel overleven. 2: die partner stond daar levensgevaarlijk in shock midden op de weg en 3: wie met een vaartje aan zou komen tuffen, zou geschrokken flink op de rem kunnen stampen met wellicht kopstaarttoestanden als gevolg. Dus volgde ik de eerste opdracht: savety first!

Keuzemenu
Zo zou het eigenlijk ook met social media moeten, vind ik. Het zou goed zijn, als je bij het maken van een nieuw account automatisch volledig veilig ingesteld wordt.
Om daarna een stap-voor-stapkeuzemenu te krijgen, met duidelijke uitleg van de gevolgen van het aanpassen van je instellingen.
Zo'n prachtig facebook lijstje als ik op een collegadinger-blog zag, is een goed voorbeeld van zo'n handleiding, maar dan vooraf.
Jammer dat dat toch vaak ontbreekt.

Verband
Na kijken of er geen ander verkeer kwam, ben ik dus uitgestapt. Gewapend met papieren verband om mijn handen gewikkeld( ik heb een rol toiletpapier in de auto, vraag me niet waarom..) op het slachtoffer afgestapt. Dat stopte met spartelen en zuchtend in elkaar zakte - dood. Heb ik dat! Arme ding voorzichtig opgetild en met uithangend geslierte ( wil ik niet weten ) naar de berm gebracht, waar partner bedremmeld van afstand op toekeek. "Sorry.." prevelde ik hem toe, net zo aangedaan als hij. Meer kon ik niet doen voor ze. Geen dierenambulance die aandacht aan haar besteedt. Geen nazorg voor hem.

Thuis heb ik eens een valserik van een Malware binnengehaald, geen idee waar het zich in verstopt had. Het blokkeerde al mijn functies, besmette mijn pc van binnenuit. Tot die crashte - dood. Stel je de paniek voor met het in te leveren van definitieve versie van eerder vernoemde timerimeopdracht voor school. De deadline was 2 dagen later! Ik was compleet in shock.
Dat gebeurt me nooit meer. Op onze laptop staat nu een kanjer van een bedrijfsbeveiliging, die belooft peanuts als malware af te maken voor het maar naar ons durft te lonken. En over 2 weken start, na 3 jaar kaarsjes opsteken, eindelijk mijn leerwerktraject Mediawijsheid. So I'ma gonna spread the word!

Veilig
Altijd eerst nadenken is natuurlijk ook een slimme vorm van veilig handelen.
Maar dan moet je wel de kans krijgen je bewust te zijn van de gevaren. Zoals bij het oversteken, bijvoorbeeld. Een zebrapad. Of snelheidsbeperking. Of tikje op de claxon.
Mijn lieve laptop bleek een lifeliner: zij haalde het en leeft er op los!
Het wezentje op straat vanmorgen niet. En daar ben ik toch wel van onder de indruk.
Het was een (snif) vrouwtjeseend.
GL

Privacy: boven water

Ben even wezen snorkelen op Google, met mijn naam tussen haakjes.
Oeffff: 5 pagina's mij. Da's best ff slikken.
Als ik beter kijk, stelt het niet echt veel voor.

Mijn google-account deel ik NOT met others.
Ik zie mezelf facebooken, twitteren, linkedinnen onder vrienden, maar de meeste hits zijn die van mijn timerime account.
Waarop ik me nog 's lekker op mijn rug op het kabbelende verleden laat drijven...
Dat was toch erg leuk om te doen, zo'n kunstgeschiedenis opdracht uitzetten op een digitale tijdlijn. Fimpje plakken, fotootje en info en schuiven maar met dat balkje.
Omdat er kennelijk door ander timerimers veel op wordt gekeken, heb ik zo'n slordige 2187 views en waarderingen gescoord, zonder me er om te bekommeren. Vandaar dat mijn tijdlijntje niet is opgeschoond en nog altijd functioneert.

Plaatje
Toen dacht ik: wacht ff, hoe zit dat met mijn zorgvuldig opgebouwde beeldimago? Dus dezelfde naamtruc uitgehaald in Google Afbeeldingen. Daar kwam iets anders boven water dan waar ik voor vreesde. Geen enkele andere foto dan die ik op mijn facebookprofiel heb gezet, van mezelf. Wel vele plaatjes uit mijn tijdlijnaccount. Wie niet beter weet, denkt dat ik een halve gare ben die zich vastbijt in stoffige mummies, grottekeningen en tongewelven. Bóekdrúkkúnst, ljègh wat een neurd.

Kwetsbaar
Is dat erg? Neuh.
Mysterieus misschien, nou laat ze maar lekker raden.
Met mijn vrienden deel ik wat ik kwijt wil. Soms zakelijk, soms puur uit emotie.
Wat ik niet deel zijn onthullende zwembadfoto's. Als ik op zoek naar een aardig plaatje "drijven" google, verslik ik me bijna van het blotelijvengeweld van wildvreemden. Niet aan míjn lijf, die privacypolonaise!
Ik drijf lekker nog een rondje om, met mijn snorkelmasker: ongehoord oerlelijk onherkenbaar, als een vissie in 't water.

GL

Tanja's terugblik (timerime)